இடதுசாரி,தேசிய போராட்டங்களின் இன்றைய வடிவம் - 2

தேசிய இனங்கள் பற்றிய நேபாள தோழர்களின் செயல்பாடுகளை
முழுக்க அப்படியே இங்கே பின்பற்ற முடியாது என்பதே
உண்மை.நம்மைப் பொறுத்தவரை,காஸ்மீர்,தமிழகம்,
நாகாலாந்து,அஸ்ஸாம் உள்ளிட்ட வடகிழக்கு தேசிய இனங்கள்,
தங்களின் தேசிய விடுதலைக்கான போராட்டங்களை
தீவிரப்படுத்துவதன் வழியாகவே இந்திய புரட்சிகர
அரசியலுக்கு உதவ முடியும்.சாத்தியமான சர்வதேச சூழல்கள்
அமைந்தால் தேசங்களாக தங்களை அமைத்துக்கொளவது,
அல்லது நேபாள தோழர்களின் பாணியில் இந்திய
மாவோயிஸ்டுகள்,ஒரு குறிப்பிட்ட கால ஆயுதப்
போராட்டத்துக்குப் பிறகு,தங்களை நிராகரிக்க முடியாத
அரசியல்சக்திகளாக இந்தியப்பெருநிலப்பரப்பில் உறுதி
படுத்திக்கொண்டு,பாராளுமன்றத்துக்கு செல்லும்போது
அவர்களோடு ஒத்துழைப்பது போன்ற செயல்பாடுகளே
உதவியாக அமையும்.மேலும் நேபாளம் போன்ற மிகச்சிறிய
பிராந்தியமாக இந்தியா இல்லை என்பதையும் நாம் மறுக்க
முடியாது.நூறு கோடி பேர் கொண்ட சந்தையை இழக்க
நேரும் என்றால் அதை எந்த விலை கொடுத்தேனும் தடுக்க
ஏகாதிபத்தியங்கள் முயலவே செய்யும்,அணு ஆயுதத்தாக்குதல்
உட்பட எதையும் எதிர்பார்க்கலாம்.போராடும் களங்களை
சிறியதாக்குவதன் வழியாக மட்டுமே நாம் அந்த அபாயத்தை
தவிர்க்க முடியும்.அதே நேரம் ஆயுதங்கள் விற்பனைக்கான
களமாக தேசிய விடுதலைப்போர்க்களங்களை
பாவிப்பதன் மூலம் தங்களின் இலாபத்தை தக்க வைக்க
ஏகாதிபத்திய அரசுகள் முயலும் என்பதையும் மறுக்க
முடியாது.அதற்கான வாய்ப்பை மறுக்கும் விதத்திலேயே
தேசியவிடுதலைப் போராட்டங்கள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்.



ஏகாதிபத்தியங்களின் சூறையாடலுக்கு அனுமதி மறுக்கப்பட்டிருந்த
பிரதேசமாக இருந்த ஈழமும்,தமிழகத்தின் நிலைக்கு கொண்டு
வரப்பட்டுவிட்டது.ஏகாதிபத்தியங்கள் தங்கள் சூறையாடலை
ஈழ மண்ணில் நிகழ்த்த துவங்கி இருக்கின்றன.வளர்சித்
திட்டங்கள் என்கிற பெயரில் வாழ்வாதாரங்களை அழிப்பது,
சுற்றுச்சூழலை சீரழிப்பது என்கிற ஏகாதிபத்தியங்களின் எல்லா
நடவடிக்கைகளும் ஈழ மண்ணில் நடைபெறத் துவங்கி உள்ளன.
எந்த விட்டுக்கொடுப்புகளுமற்ற ஆயுதப்போராட்டத்தை நடத்திக்
கொண்டிருந்த விடுதலைப்புலிகளும் அகற்றப்பட்ட நிலையில்,
எந்த தடைகளும் இல்லாம் ஈழம் சூறையாடப்படும் நிலையே
இருக்கிறது.பொருளாதார ரீதியான சுரண்டலோடு,கலாச்சார
ஏகாதிபத்தியத்தின் கீழ் மக்களின் போராடும் உணர்வை
மழுங்கடிக்கும் நடைமுறைகள் எற்கனவே,புலிகள்
கட்டுப்பாட்டில் இல்லாமல் இருந்த பிரதேசங்களில்
ஆரம்பிக்கபட்டிருந்தன.அது இனி தமிழீழத்தின் சகல
பகுதிகளுக்கும் விரிவுபடுத்தப்படும்.போராடும் தேசிய இனங்கள்
தங்களுக்கான வழிமுறையாக ஏற்க வேண்டிய பொதுவான
அம்சங்களை பரிசீலிக்க முயலலாம்.



வெகுசன வன்முறையோடு இணைக்கப்பட்ட இருபத்தியோராம்
நூற்றாண்டுக்கான கெரில்லா யுத்தமே,இனி வரும்
காலங்களில் தேசிய விடுதலைப்போர்களுக்கான வழிமுறை
என்றாக முடியும்.வேலை நிறுத்தங்கள்,குஜ்ஜார்கள்,
காஸ்மீரிகள்,பாலஸ்தீன மக்களின் இண்டிபதா பாணி
வெகுசன வன்முறையே முதன்மை வழியாக மாற வேண்டும்.
அதோடு ஏகாதிபத்திய நாடுகளின் நுகர்பொருட்களான
சந்தையை,அந்நிய பொருட்களின் புறக்கணிப்பின் வழியாக
நிகழ்த்துவது.நிலங்களை கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்காத
நிலையிலும்,அரசுக்குள்ளேயே அரசாக இயங்கி சிறிய
அளவிலான தற்சார்பு பொருளாதாரத்தை கட்டமைக்க
முயற்சிப்பது போன்றவைகள் பற்றி எல்லாம் நாம்
சிந்திக்கத் துவங்க வேண்டும்.



ஆயுதப்போராட்ட வடிவங்கள் பற்றி விரிவாக பேசுவது
தேவையற்ற ஒன்றாக இருந்தாலும்,ஆயுதப்
போராட்டங்களின் தேவை மறைந்து விட்டது என்று
கூற இயலாது.ஒன்றை மட்டும் உறுதியாகக்
கூறலாம்.தேசியஇன விடுதலைப்போராளிகளோ,
இடதுசாரிகளோ யாராக இருப்பினும்,மரபுவழி படை
கட்டுமானங்களை உருவாக்கி கொள்வதன் தேவை
மறைந்து விட்டது.நாம் அந்த வரலாற்றுக் கட்டத்தை
தாண்டியாகி விட்டது என்பதே நிதர்சனம்.ஆட்சியை
கைப்பற்றிய பிறகும்,தேசியவிடுதலையை அடைந்த
பிறகும் கூட மரபுவழி படைக்கட்டுமானங்களை
உருவாக்குவது அவசியமற்ற ஒன்றாகவே
தோன்றுகிறது.ஈராக்,ஆப்கானிஸ்தான் அனுபங்கள்
அதையே காட்டுகின்றன.



கெரில்லா போராட்டதின் மூலமாகவும்,வெகுசன வன்முறை
மூலமாகவும் தங்களை நிராகரிக்க இயலாத சக்தியாக,
வளர்த்துக்கொண்ட பின்,சில விட்டுக்கொடுப்புகளுடன்
தேசத்தை அடைவது.சரியாக சொல்வதென்றால் தேசப்
பொருளாதாரத்தின் 50 % சதவிகித்தை கைப்பற்றுவது.
50% சதவிகிதத்தை கைப்பற்றுவது என்பதை தங்கள்
மண்ணில் இருக்கும் ஏகாதிபத்திய நிறுவனங்களில் 50%
வெளியேற்றுவது என்று அர்த்தமாகும்.50% சதவிகிதத்தை
80 %சதவிகிதமாக மாற்றுவது,பிறகு முழுக்க
கைப்பற்றிக்கொள்வதை நோக்கி நகர வேண்டும்.கைகளில்
ஆயுதங்கள் இல்லாமல்,ஆட்சியதிகாரமும் இல்லாமல்
வெகுசன வன்முறை மூலமும்,அரசியல் போராட்டங்கள்
மூலமும் நேபாள,பொருளாதாரததின் 50 %
மாவோயிஸ்டுகள் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு இருப்பதை
பார்த்துக்கொண்டுதான் இருக்கிறோம்.ஆட்சியதிகாரத்தை
அடைகையில் அதை 80 % சதவிகிதமாக மாற்றிக்
கொள்வது அவர்களுக்கு சிரமமாக இருக்கப்போவதில்லை.
ஆயுத ரீதியிலான தலையீடுகளை ஏகாதிபத்திய அரசுகள்
நிகழ்த்தினால்,மீண்டும் அதே பாணியில் வெகுசன
வன்முறையோடு இணைக்கப்பட்ட 21 ஆம்
நூற்றாண்டுக்கான கெரில்லா யுத்தம் என்கிற வகையில்
ஆக்கிரமிப்பு அரசுகளை எதிர்த்து போராட முடியும்.ஒரு
தேசிய அரசின் கீழ் தாங்கள் அடைந்த நன்மைகளை,
இழக்காமல் இருக்க மக்கள் உற்சாகமாக போராட
முன்வருவார்கள் என்பது நாம் அறிந்த ஒன்றுதான்.



கியூபா,வெனிசுலா,போன்ற தென் அமெரிக்க அரசுகள் போன்று
சோசலிசம் சார்பான அரசுகளின் எண்ணிக்கைகளை அதிகரித்துக்
கொண்டே செல்வதன் மூலமே சர்வதேச அரங்கில் முற்போக்கு
அரசியலுக்கான தளத்தை நம்மால் உருவாக்க முடியும்.அணு
ஆயுதங்கள் கொண்ட ஒரு இடதுசாரி அரசு உருவாகும்வரை
இதுபோன்ற போராட்ட முறைகளே சாத்தியமாகும்.
முதலாளித்துவம் தனது முதுகில் தனக்கான சவப்பெட்டியை
சுமந்துகொண்டு திரிகிறது என்று இனியும் கூற முடியும்
என்று தோன்றவில்லை.அது மனித குலத்துக்கான சவப்
பெட்டியை சுமந்து கொண்டிருப்பதாகவே தோன்றுகிறது.
ஆலைகளில் திட்டமிடப்பட்ட உற்பத்தியையும்,சமூகத்தில்
அராஜக உற்பத்தியையும் நிகழ்த்திக்கொண்டுப்பதாக
கூறுவோம் முதலாளித்துவத்தைப் பற்றி கூற வருகையில்.
இன்றைய சூழலில் பார்த்தால்,தனது அதிநவீன தொழிழ்
நுட்பங்கள் வழியாக உற்பத்தியை நிகழ்த்தும்
முதலாளித்துவம்.தனது உற்பத்தி பொருட்களுக்கான
நுகர்வோராக இருப்பதற்கும்,உபரி மதிப்பை உற்பத்தி செய்து
கொடுப்பதற்கும்,தேவையான அளவு மனிதர்களை மட்டுமே
பூமியில் வாழ விடுவது என்கிற வகையில்,மனித
சமூகத்தின் எண்ணிக்கையையே ஒழுங்குபடுத்திக்கொண்டு
இருக்கிறதோ என்று எண்ணவே தோன்றுகிறது.நிலவில்
தண்ணீரையும்,செவ்வாயில் வசிப்பிடத்தையும் தேடி
முதலாளித்துவம் சென்று கொண்டிருக்கையில்,இன்றைய
யதார்த்த சூழலுக்கு ஏற்ப தத்துவங்களை வளர்க்காமல்
பன்முகப்பட்ட போராட்டங்களை மேற்கொள்ளாமல்.தத்துவ
சர்ச்சைகள் செய்து கொண்டிருக்க இது காலமல்ல என்பதை
புரட்சிகர சக்திகள் இனியேனும் உணர்ந்தால் நலம்.

தொடர்புடைய பதிவுகள்
http://stalinguru.blogspot.com/2009/12/3.html
http://stalinguru.blogspot.com/2009/12/4.html
http://stalinguru.blogspot.com/2009/11/blog-post_11.html

முடிந்தது.